آرامش خدایی

✨﷽✨

?نماز و بزرگى خداوند

✍️اوّلین کلمه واجب در نماز «الله اکبر» است و کسى که خداوند نزدش بزرگ شد، طاغوت‏ها و قدرت‏ها و مال و مقام‏ها چیز را کوچک خواهد دید. کسانى که سوار هواپیما مى ‏شوند، همین طور که بالا مى‏ روند خانه ‏هاى بزرگ و محلّه ‏ها و شهرها نزد آنان کوچک مى ‏شود و هر چه پرواز بالاتر باشد، زمین کوچک ‏تر جلوه خواهد کرد.

حضرت امیر علیه السلام در بیان صفات متّقین مى ‏فرماید: « عَظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِی أَعْیُنِهِم‏ ؛ نهج‏البلاغه، خطبه 193» چون خداوند در چشم مؤمنین بزرگ شد، غیر او هر چه و هر کس باشد کوچک جلوه خواهد کرد.

از سخنان امام خمینى قدس سره این بود که «آمریکا هیچ غلطى نمى ‏تواند بکند.» این یک تهدید تو خالى و شعار نیست، کسى که یک عمر باور داشته که خدا بزرگ است، آمریکا نزدش کوچک جلوه مى ‏کند.

?یکصد و چهارده نکته درباره نماز ؛

✨﷽✨

?موهبت‌های خداوند به اشخاص توبه کار

✍️خداوند به کسانی که توبه کرده اند چه موهبت ها می بخشد. آشیخ عبدالوهاب خراسانی(ره) از مقدسین و از اولیای خدا بود که یک دسته از تربیت شده های بازار شاگرد او بودند. ایشان هفتاد سال پیش در زیر زمین مسجد جامع نماز جماعت می خواند. شخصی به من گفت: «من در ایام جوانی خدمت سربازی‌ام که در تبریز بودم، شبی در خواب دیدم که زیرزمین مسجد جامع خراب شد، تاریخ خوابم را یادداشت کردم، وقتی به تهران آمدم متوجه شدم که آشیخ عبدالوهاب در همان شب که من این خواب را دیده بودم از دنیا رفته است.»

در زمان حیات آشیخ عبدالوهاب، داشی توبه کرد و پای منبر ایشان می نشست. آشیخ عبدالوهاب در اثر کهولت سن، گاهی بر روی منبر ادامهٔ حدیث یا آیه را فراموش می کرد، خداوند به این داشی که توبه کرده بود یک علمی داده بود که او از پای منبر ادامه آیه یا حدیث را از حفظ مےخواند.

پس شما هم اگر توبه کنید و گناه نکنید، علم پیدا می کنید، گناه یکی،از چیز هایی است که آفت طلبه است. گناه که بکنی از طلبگی خارج می شوی. اگر به نامحرم نگاه کنی، از طلبگی خارج مےشوی. گناه ، آفت طلبگی است.

?منبع: ڪتاب بدیع الحکمة حکمت 39
از مواعظ آیت الله مجتهدے تهرانۍ(ره)

‍ ‌ #دلنوشته_رمضان

?سحر بیست و چهارم . . .

✍️ به خط پایان، که نزدیک می‌شویم؛
تعارضی عظیم، قلبمان را گرفتار می‌کنـــد؛
“شوقِ” تجربه قنوت‌هایی که هر کدامشان سفری بلند، به آسمان تو را رقم می‌زند،
یا . . .
“غمِ” از دست دادن سحر‌هایی که، بی‌نظیرترین فرصت‌های هم آغوشی با تو بوده‌اند❗️

❣️مهربان خدا ??
دلــم برایت تنگ می شود . . ‌.
برای لحظه‌هایی که هیچ صدایی، جز نجوای دعای سحر، از خانه‌های اهل زمین، بالا نمی‌رفت.

برای لحظه‌هایی که چراغ‌های روشن خانه‌های همسایه، شوق بیدار ماندن را در دلم، بیشتر می‌کرد.

برای لحظه‌هایی که، با هر کدام از نام‌های تو، قنوت می‌گرفتم و با تکرار مکررشان، بوسه‌های مداوم تو را احساس می‌کردم.

?? مهربان معبودم‼️
دلم برایت تنگ می‌شود . . .
تو، همان لذت شیرین لحظه افطارم بوده‌ای، که در اولین جرعه‌ی آب، تجربه‌اش می‌کردم.

تـــو . . . همان احساس خالی شدنم، در لابلای العفو‌های شبانه‌ام بودی . . . که تمام جان مرا، با آرامشی عظیم، احاطه می‌کردی.

??ای رفیق تنهاییم‼️
دلــ?ـم برایت تنگ می‌شود . . .
نمی‌دانم تا رمضان دیگر . . . چه برایم مقدر کرده‌ای؟
امــــا . . .
بگــذار، سهم من از این رمضان، همین سجاده خیسی باشد، که در همه طول سال، نمناک باقی بماند.

بگذار . . . تمام اِرثیه‌ام از سحر‌هایش، همین قنوت‌هایی باشد، که تا رمضان دیگر، حتی یک سحر نیز، از ادراکش، جا نمانم.

بگذار . . . خالی شدنم را تا رمضان دیگر، به کوله باری سیاه تبدیل نکنم.

❄️تصور جمع شدنِ سفره‌ی رحمت و عفوت، دلم را می‌لرزاند.
?رمضان می رود . . .
و . . . من می مانم . . . و یک دنیای شلوغ.

می ترسم . . . دوباره دستان تو را در شلوغ بازار دنیا گم کنم.

??رحیما‼️
دلـ❤️ـم برایت تنگ می‌شود؛

می شود
در میان دلم، چنان لانه کنی، که ترس نداشتنت، پشتم را نلرزاند ؟
می‌شود؛ برای همیشه در کنارم بمـنی؛ خـ?ــدا؟
می‌شود حضورت، چنان بیمه‌ام کند که همیشه برای تو باشم

✨﷽✨

?پنج سفارش فوق العاده زیبا

✍️از حضرت امیر المومنین علی (علیه السلام) : شما را به پنج چیز سفارش می کنم که اگر در طلب آنها متحمل رنج زیاد شوید سزاوار است:

1⃣ جز به خدا امیدوار نباشید .

2⃣ غیر گناه خود از چیزی نترسید.

3⃣ اگر چیزی بلد نیستید از گفتن
نمیدانم خجالت نکشید.

4⃣ اگر چیزی را نمی‌دانید در یادگیری آن
خجالت به خود راه ندهید .

5⃣ همواره صبر پیشه کنید که صبر در
ایمان مانند سر در بدن است. بدنی که
سر نداشته باشد خیری در آن نیست و
ایمانی که صبر نداشته باشد نیز خیر ندارد.

? نهج البلاغه (صبحی صالح) ،ص482

✨﷽✨

?ماجرای خارج کردن تیر از پای مبارک هنگام نماز

✍️هر وقت هنگام نماز می رسید امیرالمؤمنین - حضرت علی علیه السّلام - حال اضطراب و تزلزل پیدا می کرد. عرض می کردند شما را چه می شود که اینقدر ناراحتید. می فرمود: وقت امانتی که خداوند بر آسمان و زمین عرضه داشت و آنها امتناع از حمل آن ورزیدند، رسیده. در جنگ صفین تیری بر ران مقدسش وارد شد هر چه کردند در موقع عادی خارج نمایند نتوانستند، از شدت درد و ناراحتی آن جناب.

خدمت امام حسن - علیه السّلام - جریان را عرض کردند. فرمود: صبر کنید تا پدرم به نماز بایستد زیرا در آن حال چنان از خود بیخود می شود که به هیچ چیز متوجه نمی گردد. به دستور حضرت مجتبی در آن حال تیر را خارج کردند.

بعد از نماز علی - علیه السّلام - متوجه شد خون از پای مقدسش جاری است. پرسید چه شد؟ عرض کردند تیر را در حال نماز از پای شما بیرون کشیدیم.

?انوار نعمانیه، ص 342