آرامش خدایی

جهان برزخ كجاست؟در چه مکانی واقع شده؟ بعد تفاوت زمان و مكان عالم برزخ، با زمان و مكان دنیا چیه؟

  عالم برزخ در ملکوت همین دنیاست یعنی حقیقت و باطن دنیاست زیرا این عالم دو روی دارد یک طرف برونی و دیگر طرف درونی همانطوری که بدن انسان نیز دو جنبه دارد یکی جنبه ظاهری که هیکل آدمی است و دیگری جنبه باطنی که همان بدن مثالی و روح حیوانی است. وقتی چشم و گوش ظاهری انسان بسته شد از طریق چشم و گوش باطنی می تواند حقایق عالم برزخ را مشاهده نماید مثل موقعی که شخص خواب است با این که حواس او از کار افتاده اما باز هم می بیند و می شنود پس عالم برزخ در همین دنیاست اما در روایات زیادی وارد شده که ارواح مومنین در وادی السلام جمع می شوند که سرزمینی است در نجف اشرف که وادی ولایت است در پشت کوفه چون قبل از دفن جسد مطهر علی (ع) در نجف اشرف شهری نبوده است بلکه بیابانی بوده یک فرسنگ از کوفه دورتر لذا نجف را ظَهر کوفه می گویند.
از برخی آیات استفاده می شود که مکان بهشت و جهنم برزخی در روی همین زمین است مثلاً در آیه ای آمده است که: النّارْ یْعًرُضُونُ عُلَیًها غُدْواً وُ عُشِیاً عذاب ناراحت کننده آتش هر بامداد و شامگاه بر فرعونیان عرضه می شود (۱) انسان در عالم خواب صورت دارد، وزن و سنگینی ندارد و عالمی که در آن حرکت می کند از این سنخ است لذا از بالای بلندی سقوط می کند به زمین نمی خورد و یا گاهی مانند فرشته سبکبال در فضا پرواز می کند، اوج و حضیض دارد، به دورترین نقاط سفر می کند.
هر چیزی حتی ساختمانها و انسانها و حیوانها یک صورت ظاهری و مادی دارند و یک صورت باطنی و ملکوتی. مکه ای که انسان زیارت می کند صورت برزخی کعبه است که مادی نیست ولی صورتش عین مکه است.
در تفسیر آیه فوق امام صادق (ع) می فرماید: این در دنیا قبل از روز قیامت است زیرا آتش قیامت صبح و شام ندارد سپس فرمود: اگر آنها در قیامت تنها صبح و شام در آتش دوزخ عذاب شوند در میان این دو باید سعادتمند باشند چنین نیست این مربوط به برزخ است پیش از روز قیامت (۲) و شب و روز و صبح و عصر آنها به تناسب صبح و شام دنیاست. در باره نعمت هم می فرماید: “و لَهُم رِزقُهم فیها بُکرَة و عَشیا"؛ روزی آنها بدون هیچ گونه رنجی شب و روز به آنها می رسد (۳) از بامداد و شامگاه فهمیده می شود که برزخ در روی زمین است بنابراین زندگی برزخی به تناسب روح و جسم برزخی ظهور پیدا می کند مادامی که انسان در قالب جسم مادی است زندگی او در دنیاست به مجرد این که جسم را از دست داد زندگی برزخی او شروع می شود.
حبه می گوید: من با امیر المومنین (ع) به سوی ظَهر کوفه از کوفه خارج شدیم حضرت در قبرستان وادی السلام توقف نمود همانند کسی که در مقابل مردمی برای مکالمه ایستاده است من نیز با قیام آن حضرت ایستادم تا خسته شدم ناچار نشستم مدتی گذشت و دوباره بپا خاستم و آنقدر ایستادم که مثل بار اول دچار خستگی شدم مجدداً نشستم پس از مدتی برخاستم عبا را از دوش گرفتم و به علی (ع) عرض کردم من از این هم سر پا ایستادن بر شما می ترسم ساعتی استراحت کنید و عبای خود را گستردم تا حضرت بنشیند حضرت فرمود: ای حبه این قیام و توقف من چیزی جز تکلم و انس با مومن نبود عرض کردم: آیا مردگان هم با یکدیگر تکلم و انس و الفت دارند؟ فرمود بلی اگر پرده در جلو دیدگان تو برداشته شود آنها را می بینی که حلقه حلقه نشسته و با عمامه خود یا چیز دیگری پشت و ساقه های پای خود را به هم بسته و بدین طریق نشسته و گفتگو دارند عرض کردم آیا آنها اجسامی هستند یا ارواحی؟ حضرت فرمود: بلکه ارواح هستند و هیچ مومنی در سرزمینی نمی میرد مگر آنکه به روح او گفته می شود که به وادی السلام ملحق شود و وادی السلام بقعه ای از بهشت عدن است (۴) چنین برداشت می شود که هر چیزی حتی ساختمانها و انسانها و حیوانها یک صورت ظاهری و مادی دارند و یک صورت باطنی و ملکوتی. مکه ای که انسان زیارت می کند صورت برزخی کعبه است که مادی نیست ولی صورتش عین مکه است.
و در بعضی روایات آمده است که در وادی ”برهوت“ روح هر کافری قرار دارد حتی در بعضی از روایات صراحت دارد که روح بعضی از مردگان به وادی السلام منتقل می شود؛ وقتی سوال از آشنایی می کنند وی می گوید قبل از من مرده است معلوم می شود به برهوت برده اند.
از برخی آیات استفاده می شود که مکان بهشت و جهنم برزخی در روی همین زمین است
در حدیثی هنگامی که از ارواح مومنین از حضرت صادق (ع) سوال شد امام فرمودند: آنها در حجره هایی از بهشت برزخی از طعام و شراب آن متنعم می شوند و می گویند پروردگارا قیامت را برای ما بر پا کن و وعده هایی را که به ما داده ای وفا نما (۵) چون نعمت های برزخی محدود و اصولاً حیات برزخی شایسته اقامت دائمی نمی باشد بدیهی است که مومنین در وادی السلام در التذاذ و مسرت بسر می برند و در انتظار فرا رسیدن روز قیامت هستند اما کفار که دستشان از علم و معرفت کوتاه است در خشکزار برهوت اجتماع دارند و گذشت زمان برای آنها سخت و ناگوار است و از قیام قیامت هراسان اند از این جهت در روایات می خوانیم که گناهکاران همین که عذاب برزخ را مشاهده می کنند می گویند ربنا لا تقم لنا الساعه خدایا قیامت را برای ما بر پا مکن (۶) چون می دانند این عذاب موقت و گاه و بیگاه به مراتب آسان تر است از عذاب دائمی و سوزان جهنم.
همچنین در روایاتی بسیار آمده است كه ارواح مؤمنان در وادی السلام گرد می‏آیند؛ جایی كه وادی امنیّت و سلامت است. در روایتی از امام علی«علیه السلام» فرموده است: «هیچ مؤمنی در زمینی از زمین‏های دنیا نمی‏میرد، مگر آن كه روحش را به وادی السّلام می‏خوانند و وادی السلام جایی از بهشت عدن است.(7)»
در روایتی دیگر از همان حضرت«علیه السلام» آمده است كه: «اگر پرده از برابر چشمان شما كنار رود، می‏بینید كه ارواح مؤمنان در پشت كوفه(وادی السلام) حلقه وار نشسته و با یكدیگر سخن می‏گویند. در این جا روح هر مؤمنی حاضر است، و روح كافران در وادی بَرَهوت است(8)».

پاورقی:
۱) سوره غافر آیه ۴۶.
۲) مجمع البیان ج ۸ ص ۵۲۶.
۳) سوره مریم آیه ۶۲.
۴) فروع کافی ج ۳ ص ۲۴۳.
۵) فروع کافی ج ۳ ص ۲۴۴.
۶) نور الثقلین ج ۴ ص ۵۲۳.
7) فروع كافى، چاپ سنگى، ج 17، صص 66 و 67.
8) بحارالانوار، ج 6، ص 242.