آرامش خدایی

زندگی ساده، برای ذائقه جان طیب و طاهر، گواراست. ما می‌ خواهیم از زندگی لذت ببریم؛ مثل اینکه ائمه (علیهم السلام) لذت می ‌بردند، رجال الهی لذت می ‌بردند. لذت بردن چیز بسیار خوبی است؛ منتها ما با راهش آشنا نیستیم.
آیا لذت، در مُسرف و مُترف بودن است، یا در قانع_بودن؟ در این آیه که در سوره مبارکه «نحل» است که فرمود اگر کسی مؤمن بود و عمل صالح داشت، ﴿فَلَنُحْیینَّهُ حَیاَةً طَیبَةً﴾، وجود مبارک امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) #حیات_طیبه را به قناعت تفسیر کرد.
ما واقعاً دلمان می‌ خواهد که #لذت_ببریم، خوب زندگی کنیم و این چیز خوبی است. این نقص نیست که در زندگی خودمان، همسرمان، بچه‌های مان، با صفا و صمیمیت و خوشی و خرمی زندگی بکنیم، این چیز بسیار خوبی است؛
اما آیا این در مُسرف بودن است، در مُترف بودن است، در متکاثر بودن است یا در قانع بودن، آن را اشتباه می ‌کنیم.

آیت_الله_جوادی_آملی