آرامش خدایی

“افرادے که در سختے بزرگ می‌شوند؛
میل دارند فرزندانشان حتی‌المقدور زندگے راحتے داشته باشند…
به این ترتیب، تربیتے را از آنها دریغ می‌کنند که در دوران سختے به آنها کمک کرده بود تا خود را بیابند…
چنین والدینے مرا به یاد آن پرورش دهندۀ پروانه می‌اندازد که از دیدن مشقات پروانه‌ها هنگام بیرون آمدن از پیله ناراحت می‌شد.بنابراین روزے از روے ترحم،شکافے در پیله یک پروانه ایجاد کرد تا راحت‌تر از آن خارج شود؛ اما…آن پروانه هرگز قدرت پرواز نیافت.”