شیرینی شکر بر لبت جاری کن
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:
دو رکعت نماز که میخوانی و عبادتی که میکنی، خودت بپذیر. کار خوبی که خدا توفیق انجامش را به دستت داده است، مال مفتی که گیرت آمده است نمیخواهی بگویی مفت است، که بگویی خدا داده است و چه زیبا داده است؟ خودت عبادتت را قبول کن. نگو عملهای من خوب نیست. در حج، کسی را دیدم گفت التماس دعا دارم. گفتم التماس دعا یعنی چه؟ گفت یعنی حجّی را که آمدهام، قبول کند. گفتم خودت آن را قبول داری؟ گفت: نه. گفتم: اگر من بگویم قبول کند مرا هم میگیرند. میگویند صاحبش آن را قبول ندارد، آیا تو بیشتر از صاحبش دلت میسوزد؟ اقلاً اول خودت بپذیر که خدا به تو توفیق داده است و تو را به سرزمین مکّه آورده است، نماز میخوانی و عبادت میکنی و خدا را میخوانی. بگو الهی شکر. چهار پنج بار الهی شکر بگو تا لااقل شیرینی شُکر به لبت برسد، کم کم از خدا ممنون میشوی.
کتاب طوبی محبت؛ جلد3 – ص 145