آرامش خدایی

تنها مرکب راهوار!

امام حسن عسکری(علیه‌السلام) می فرمایند: « اِنَّ الوُصُولَ اِلَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا یُدرَکُ اِلّا بِامتطاءِ اللَّیلِ … » ؛ یعنی رسیدن به لقای خداوند سفری است که تنها مرکوب راهوار آن شب زنده‌داری است؛ گرچه این حصر اضافی است نه حقیقی، لیکن نکاتی که از این حدیث شریف که از غرر روایات اهل بیت وحی است، استفاده می‌شود، عبارت است از: یک) وصول به لقای حق ممکن است، نه ممتنع. دو) وصول به لقای خدا با حرکت و سلوک است، نه با سکون و تحجّر. سه )راه وصول طولانی است و مرکب راهوار می‌طلبد. چهار) چون خدا همه جاست و با همه چیز است، وصول به لقای او هجرت از همه جا و ترک همه چیز است. پنج) نماز شب نیرومندتر از نماز روز بوده و جهش آن در این سیر دراز میسور است. شش) «سرّ صلات» همانا وصول به معبود است؛ چنان‌که بعضی از بزرگان فرموده‌اند که «صلات مشعر به وصل است».

[ مقدمه آیت الله جوادی آملی در کتاب سرّالصلوة امام خمینی ، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ،چاپ شانزدهم ، 1392 ، ص 12 ]